دانش، مهم‌ترين دارايي نامشهود سازمان‌ها است

موجودي پايان‌ناپذير

 تا اوايل دهه 1950، عامل اصلي عقب‌ماندگي كشورهاي درحال‌توسعه را عمدتاً كمبود سرمايه مالي و فيزيكي مي‌پنداشتند و در چارچوب چنين طرز تفكري، اين كشورها از راه‌هاي مختلف و با توسل به دوست و دشمن به كسب سرمايه مي‌پرداختند، اين امر موجب تشديد وابستگي و تخريب بنيان‌هاي اقتصادي و سياسي اين قبيل كشورها مي‌شد؛ اما امروزه روشن شده كه تزريق مقادير مشابهي از سرمايه‌هاي فيزيكي و مالي، لزوماً تسريع روند رشد و توسعه اين كشورها را در پي ندارد، بلكه كشورهايي كه از سازمان‌هاي قوي و نهادهاي اداري كارآمد و درعين‌حال از سرمايه‌هاي انساني كارآ و متخصص برخوردارند، مي‌توانند سرمايه‌هاي فيزيكي و مالي خود را به‌نحو مناسب‌تري جذب كنند و در تسريع روند رشد و توسعه به‌كار گيرند.

ادامه نوشته