هرکسی تعبیر خودش رو از این عکس داره ولی به نظر من قشگنترینش نزدیک به سخن سعدی علیه الرحمه که میگه:


دوش مرغی به صـبح می‎نـالید     عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 


یـكی از دوستان مـخلص مرا      مـگـر آواز مـن رسیـد بـگـوش 


گـفت بـاور نـداشتم كه تو را      بانگ مـرغی چـنین كـند مـدهوش 


گفتم این شرط آدمیت نیست         مـرغ تسبیح گـوی و مـن خاموش